W chwili, gdy kolejne kraje zmagają się z pandemią COVID-19 i gdy wstrzymujemy się przed bezpośrednimi kontaktami, zapraszanie na konferencję musi wydawać się kontrowersyjne. A jednak obecna społeczna separacja, medyczny alert, polityczny stan wyjątkowy i nadciągająca długotrwała recesja gospodarcza sprawiają, że podjęta problematyka rozwoju i katastrofy staje się wyjątkowo aktualna. Gdy stajemy przed wyzwaniem powrotu do “normalności”, warto stawiać pytanie, czy jest możliwe wykorzystanie zaistniałej sytuacji do daleko idących modyfikacji w kulturze i gospodarce dla uzyskania lepszej odporności na kolejne kryzysy, katastrofy, jakie z dużym prawdopodobieństwem mogą nas nawiedzać.
W tym kontekście warto pytać o to, dlaczego na epidemię reagujemy zawieszaniem aktywności społecznych i gospodarczych z tygodnia na tydzień, a w przypadku katastrofy klimatycznej od dziesięcioleci zwiększamy społeczne, kulturowe i gospodarcze presje na środowisko naturalne.
